Çok zor, inan gerçekten çok zor...

Türkiye birçok hatanın içinde ne yazık ki. Türkiye’de akademik yapı kalmadığını herkes biliyor içerik anlamında; iç tamamen boşalmış durumda. Değerli öğretim elemanları kaldı tek tük sadece. Daha düne kadar pijamalı öğretim elemanlarının nefesi kesen cehaletleri ve geri kalmışlıklarından bir nebze kurtulup, bir şeyler yapmaya çalışan bir avuç akademisyen var, ancak onların mücadelesi de yetmeyecektir; yetecek mücadele içinse epeyce geniş bir zamana ihtiyaç vardır, fakat zamanın zihinselliği atlanmıştır bu kez de…

Sanat eğitimi almış biri sanatçı (benim yaklaşımımla yaratıcı sanatçı) olmadığı gibi, felsefe eğitimi alan biri de filozof (yaratıcı felsefeci) olmaz. Burada hedefe koyulan noktalar belirttiğim üzere yaratıcı boyutlar bekler, belki ciddi kabul görmüşlükler ister; bu da bugün ekilirse, daha sonra ürün alınacak bir şeydir.

Giorgione, Üç Filozof

Ülkemizde her şeyin aceleye getirilmesi adettendir, bir alışkanlıktır yazık ki. Fakat bir şey var ki ciddi disiplinlerde işler öylece aceleye getirilemez. Yani size istenildiği kadar unvan verilirse verilsin, sizde o istenilen beden, göz, zihin ve ruh yoksa hiçbir şey yapamazsınız. Var olduğuna inanıyorsanız da düşüncelerinizi, düşünsel üretimlerinizi yayın olarak zaten ortaya koyarsınız, koyuyorsunuzdur geriden gelen kuşaklar da onları mutlaka değerlendirecektir. Bu değerlendirme dinsel ahlakla yetinmiş, felsefi ahlakın bulunmadığı bir toplumda ne kadar ele alınır, doğrusu bu da bilinmez. Olguları göz önüne almamakta ısrarlı bir Türkiye toplumu vardır bugün ve bir rüyada gibidir ve tozpembe hayaller görmektedir…