TÜRKİYE'DE RESMİN DURUMUNA BİR ÖRNEK

Dekoratif sanat eseri, yalnızca varış yeri sayesinde var olur; yalnızca kendisi ile verili nesneler arasında kurulan ilişkiler tarafından canlandırılır. Özünde bağımlı, zorunlu olarak eksik, zihni, onu haklı çıkaran ve tamamlayan görüntüden uzaklaştırmamak için, her şeyden önce tatmin etmesi gerekir. O sadece bir araçtır.

Bir resim kendi içinde varoluş nedenini taşır. Onu bir kiliseden bir misafir odasına, bir müzeden bir çalışma odasına kadar dokunulmazlıkla taşıyabilir ve konumlandırabilirsiniz. Özünde bağımsız, zorunlu olarak eksiksiz, zihni hemen tatmin etmesi gerekmez: Tam tersine, onu yavaş yavaş, örgütlenmenin ışığını yakan yaratıcı derinliklere yönlendirmelidir. Şu ya da bu toplulukla uyum sağlamaz, şeylerin bütünlüğüyle, evrenle uyum içindedir: O bir organizmadır.

Resme yarar sağlamak için süslemeyi küçümsemek istediğimizden değil; eğer bilgelik her şeyi yerine koyma bilimiyse, sanatçıların çoğunluğunun ona sahip olmaktan çok uzak olduğunu kanıtlamamız bizim için yeterlidir. Yeterli dekoratif plastik sanat ve resimli dekorasyon, yeterince karışıklık ve belirsizlik! (Bu son vurgu Türkiye'de bugünkü resmin 2022 itibariyle geldiği noktanın ta kendisidir!!!)

Albert Gleizes ve Jean Metzinger - Cubism