Soyut yapılar örme meselesi...

Asım İşler, özellikle ilkel çizgi ve boya ataklarını ülkemiz resim sanatında doğru değerlendiren ender sanatçılarımızdan biri. Eylem ve eylemin sanat boyutu kazanması, mizacı ciddi bir bütünlük gösteren İşler, özellikle gravürlerinde kaotik kozmosları tercih eden boyutlandırmaları sonucunda temel anlamda resminin kompozisyonunu oluşturan tüm elemanları ve bu elemanların arasındaki katastrofik algı boyutlarını tüm mizacına dayalı içselleştirmelerini de kullanarak değerlendirmiştir. Bu anlamda kompozisyonu, tek bir kütle-eleman yorumlamasına tabi kılarak, izleyicisini o kütle içine alıp,  oylum  anlayışı bağlamında hem ruhsal, hem de zihinsel dolaştırmalara yöneltmede biricik bir isimdi.

📷

Asım İşler benzeri, fakat içsellikteki samimiyet dozu, doğallık, iç’ten resim yüzeyi hareketlerinin benzerine rastlamak çok zordur. Çünkü resimlerindeki tüm kütlesel haller, yalnızca onun ilkselliğe bakışıyla ilgilidir. Gerçekten ilksel hallerindeki doğallık, ülkemiz resminin odaklanması gereken en temel plastik hallere işaret eder. Baselitz gibi o da üslubunun arkasında durmuş ve o üslubu zengin kılacak çeşitlemelere girip çıkmıştır. Bunu yaparken kütle örgüleri, figürleri de o örgülere dahil etme peşinde olmuştur. Örmekten kastettiğim, ruhsallık yanlısı bir soyut yapı örmektir. Bu örme ile elde edilen ana yapının içinde ve dışında figürler iki tür durum oluşturmuşlar ve resimlerinde dikkat çekmişlerdir. Erken dönem figürlerinin bile soyutlamacı yapılar halinde örüldüğüne ve kendini tek kütle olarak kabul ettirdiğine tanık olabilirsiniz. Plastik çizgisi ve içerdiği amaçlar, hiç değişmeden net bir ontolojik hal sunar ve bunlar yağlıboya ve gravürlerinde kendini gösterir...