Sanatta sığ yaklaşımlar

Sağda solda, yok Eskişehir’de yeni açılan müze, yok İstanbul’daki sanat fuarı ve onun başına atanan kimse, bunları tartışıyor derinlikten uzak, eleştiri kuramı eksik kimseler. En son zaman için de eleştiri yok diyor biri, bir diğeri Eskişehir’deki koleksiyonu göklere çıkarıyor, bu coğrafyada geçmiş 500 yıldaki yöneticilerin bugünleri ne yazık ki göremeyerek evrensel bir koleksiyon oluşturamamalarının eksiklerini ne yazık ki göremiyorlar. Bu kimseler tanımak ve öğrenmek eylemlerinden geçerek kaç uluslararası müzeyi gezmiş ve irdelemiş olabilirler diye kendime soramadan edemedim yazılanları okuyunca. Özdemir Altan’ın dile getirdiği gibi sanat orada tarihi burada gerçekten...

📷

Gündemden yana veya gündeme karşı olsun, sağlam bir kuramsal temel yoksa bir yazı veya konuşmada, o emeğe yazık olmuş derim hep. İşte bugün Türkiye sanat konusunda bu halde. Bir kuramsal boşluğa sahip, kuramcısı yok denecek kadar az, sanat, gazete yazarı-muhabiri kimselere kalmış durumda. Eleştiri bir kafe muhabbetindeki verip veriştirme değil, öncelikle bunun farkında olunması gerek. Bugün eleştiri yok diyenler bilgi sahibi olmadan ilim sahibi olmuş tipler maalesef. Her yazı ve yayın en azından önemlidir derim hep, yadsımam bu bağlamını yazı olgusu ve yazma eyleminin, fakat derinlik de ararım doğrusu. 2002’den bu yana bilinen kalıpları kıran “Kim Sanatçı?” kitabım başta olmak üzere, diğer eleştiri ve eleştiri kuramına dönük kitaplarımın bir şekilde farkında değil veya değilmiş gibi davranan kimseler 1993’ten bu yana üzerinde çalıştığımız eleştiri konusu için, doğaldır ki eksik var diyecekler. Buna şaşırdığım için ben kabahatliyim. Bunlar sadece ülkemizin gerçekten bilmeden öğrenmeden eyleme geçen insanlarıyla ilgili bir sorundur ve bu yöndeki net bir göstergedir.