Nietzsche üzerinden...

Almancada yazan ve özellikle onların içinde Nietzsche’ye hep özel bir ilgim olmuştur. Onun filozofisinde hemen her şey doğal olarak ana dili Almanca ile yürür, ancak birkaç sözcüğü de yeri geldikçe kullanmadan edemez. Bunlardan biri Fransızca “décadence”dır ve onu hangi cümlede ve anlatmak istediği yer neresi ise “çöküş” anlamında kullanılır. Böyle davranmasının nedeni, bu kelimeyi Almancada karşılayacak bir kelimenin olmamasından kaynaklanır diye nitelenmiştir; filozof üzerine çalışanların birçoğu tarafından. Çok önemli Almanca başka kelime ve tanımlamaları da vardır, ancak Nietzsche’yi anlamak için bu çöküş konusunun ciddi şekilde büyük önemi vardır. Çünkü bu kelimenin ifade ettiği onun için tam bir mesele olmuş, söz konusu çöküşe neden olan kötülüğün kaynaklarına inmeye kendini adamış ve dile getirmeye çalışmış, insanlarınsa neden bu denli hastalıklı ve bozuk olduklarına zihni ve ruhuyla kendini vermiş olan Nietzsche, bugünkü Türkiye’de ve dahası dünyadaki çöküşü görse ne derdi acaba? “Der Fall Wagner”in (Wagner Meselesi) başlarında bir yerde çöküşün sanatçısı (Dem Künstler der décadence) bile olduğunu vurgular ve buna örnek Wagner’i verir. Evet bugünlerde Türkiye’deki çöküş ve çöküşün gidişi zihnimi epeyce meşgul ediyor ve o nedenle bütün orijinal Nietzsche metinlerini arşivden çıkardım ve tekrar okumaya koyuldum. Sonuç; toplumda ve kişilerin hayatında sıkı bir çöküş ve çürüme, dolayısıyla ciddi bir kokuşma var ve bu durum etrafımızı sarmış durumda. Sesin iyice kısılması ve kimseden hiçbir konuda itirazın gelmemesi, kendi iç sorunları her gün büyüdüğü halde, Filistin-İsrail sorunu ve bambaşka hedeflere sapanlar varken, iç sorunlarımıza tepki neredeyse çok az. Üzücü... Ha bu arada, herkesin gençlik bayramı kutlu olsun!