Görsel sanatlar için en önemli olan: "Sanatın plastik filozofik" boyutudur!..

Görsel sanatların hangi dalı olursa olsun gözle ilgilidir. İzleyende o göz ve bugün için bütünsel sanat algısını kavramayı gerekli kılacak özellikler yoksa ne yapsa boştur. Şimdi sabah bir yazışmada bizim eski sanatçılarımız üzerinde ne yapmış, ne etmiş, ne yemiş, nerelere gitmiş, kimlerle dost olmuş, vb taraflarının pek bilinmediği, Batıda ise sanatçıların bu yönlerinin en ufak detayına kadar araştırıldığı ve eksik bir şey bırakılmadığı vurgulanıyor.

Eğer meseleye sanat sosyolojik ve psikolojik boyutlarıyla yaklaşımda bulunacaksanız, bu yönde her şey değil bazı viraj bilgiler gerekli. Ancak bizim gibi sanatı yeni anlamakta olan toplumlarda fazla laf kalabalığı da zarar vericidir; hele fısıltıyı ve intihali seven de bir toplum olduğumuz için abartılı açıklamalar sanatçılarımıza zarar bile verebilir. O nedenle bunlardan ziyade hep vurguladığım; plastik boyutun ne durumda olduğunun tartışılması çok değerli ve önemlidir. Bir sanatçı hayattayken ya da ölmüşken geçerli olan tek ölçüt plastik filozofik olandır. Ancak bu boyutu görmek çok zor bir iştir, öyle laf kalabalığına getirilebilecek bir şeyi de bünyesinde barındırmadığı için bu konuda sadece bilen konuşabilir.

Batıda sanatçıların eserlerini pazarlamak için allayıp pullama aşamasında yaşam öykülerinin üstelik abartılarak ele alınması bir pazarlama taktiğidir. Oysa Giotto'nun yaşamına dair bir kaç cümle bilirsiniz öyle değil mi, ancak sanatı hakkında haftalarca, aylarca konuşabilir, böylece sanatının üzerine derinlikli düşünebilirsiniz. Bu söylediklerimin gerekçelerini tam değerlendirmek ve iyice fark etmek istiyorsanız "Modern sanatın anahtarları ve ölümcül günahlar" (*) başlıklı yazımı okuyunuz ve bu yazıdaki olumsuz noktaların hepsinden Türkiye'de sanattan gelecekte bir şeyler bekliyorsanız uzak durunuz..!

(*) Ö. Eroğlu, Bütünsel Sanat Algısı ve Bugün Sanat, İstanbul, Tekhne Yayınları, 2019, s. 88.