DAS SONETT/ SONE (*)

Aşağıdaki sone gerçekten etkileyici. Nedeni de kanımca ikinci dörtlükte gizli: O dörtlük, olacaksa bir çabanın dürüst olmasını savunmakta, böyle bir çabanın da ölçülü ve dengeli saatlere ait olması fevkalade değerli bir işaret ediş. Tinsel boyuta uzanmak ve ve çalışkan olmanın iki değerli özellik olduğuna da ayrıca vurgu yapılması hem dışımızdaki hem de içimizdeki doğanın tinsel yanlarının keşfini yapamayanın işletemeyeceği mekanizmalar olduğu konusuna mutlak eğilmek gerektiğine fişek atması. Ve en sonda da ancak bu şekilde yürekte kişiye dönük bir içsel doğanın var olabileceği gerçeğiyle meselenin noktalanması.

Natur und Kunst, sie scheinen sich zu fliehen

Und haben sich, eh man es denkt, gefunden;

Der Widerwille ist auch mir verschwunden,

Und beide scheinen gleich mich anzuziehen

Doğa ve sanat sanki yabancı gibidir birbirine,

Fakat kaynaştılar daha insan onları düşünmeden;

Böylece gönülsüzlük giderek uzaklaştı benden,

Her ikisi de çekiyor artık beni kendine.

Es gilt wohl nur ein redliches Bemühen!

Und wenn wir erst im abgemeβnen Stunden

Mit Geist und Fleiβ uns an die Kunst gebunden,

Mag frei Natur im Herzen wieder glühen

Geçerlidir burada yalnız dürüst bir çaba!

Ölçülü ve dengeli saatlerimizde ancak

Tinsel ve çalışkan sanata bağlanırsak

Korlanır yüreğimizde yeniden özgür doğa.

So ist mit aller Bildung auch beschaffen:

Vergebens werden ungebundene Geister

Nach der Vollendung reiner Höhe streben.

Bu durum bütün eğitimlere özgüdür:

Kendilerini bağlamayan tinler

Salt yüceliklere çabalarlar boş yere

Wer Groβes will, muβ sich zusammenraffen;

In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister,

Und das Gesetz nur kann uns Freiheit geben.

Toparlamalı kendini hedefleyen büyüklüğü;

Usta gösterir bize kendini sınırlayarak

Ve sadece yasa verebilir bize özgürlüğü.

(*) İki dörtlü ve iki üçlüden oluşan, on dört dizeli bir Batı şiir türü.

Çeviri: Dinçer Yıldız

Düzelti: Özkan Eroğlu